ေမတၱာပါရမီ
ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)
ေမတၱာၿဖစ္ပုံ၊စနစ္ကုန္၊စုံစုံဘယ္သို႔ေၿပာမည္နည္း။မိမိအေပၚ၊သူ-မေတာ္လည္း၊သူေတာ္ၿမတ္ဖ်ား၊ေလာင္းဘုရားတို႔၊သူမ်ားၿပစ္
ၿပစ္ဆာ၊မရႈပါဘဲ၊ကုိယ္သာသူ႔က်ိဳး၊ေဆာင္သယ္ပိုး၊ရိုးရိုးေမတၱာပြားသတည္း။“ေမတၱာဟူသည္သူတစ္ပါးတို႔ကိုၾကီးပြားေစလို၊ခ်မ္းသာေစလိုေသာတည္း”ထို႔ေၾကာင္႔ၿမင္႔ၿမတ္ေသာစိတ္ဓာတ္ရွိသူတို႔သည္မိမိအေပၚ၌သူတစ္ပါးကမေတာ္တရားၿပဳထားေစကာမူထိုသူ၏အၿပစ္အနာအဆာကို(လက္စားေခ်မည္)ဟုမ႐ႈေတာ႔ဘဲအေၾကာင္းကိစၥေပၚလာလွ်င္ကိုယ္ကသာသူ႔အက်ိဳးကိုေဆာင္
ရြက္ရေလသည္။(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ-ရုပ္စုံဗုဒၶ၀င္အေမးအေၿဖ၊ႏွာ-၃၀)ဗာရာဏသီၿပည္၊ၿဗဟၼဒတ္မင္းမွာအမတ္တစ္ေယာက္ရွိ
ပါတယ္။တစ္ေန႔ေတာ႔အဲအမတ္ကိုမသင္႔ေလ်ာ္တဲ႔အၿပစ္တစ္ခုကိုက်ဴးလြန္တဲ႔အတြက္မိသားစုနဲ႔အတူတိုင္းၿပည္ကႏွင္ထုတ္
လိုက္ပါတယ္။ႏွင္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ႔အမတ္ကေကာသလတိုင္းဒုဗိၻေသနမင္းဆီသြားခစားပါတယ္။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ဒုဗၻိေသနမင္း ရဲ႕လူယုံၿဖစ္လာေတာ႔နာၾကည္းခ်က္ဒဏ္ရာေလးကလည္းရွိထားတာဆိုေတာ႔ဗာရာဏသီၿပည္ကိုသိမ္းယူဖို႕တိုက္တြန္းပါတယ္။ ဒုဗၻိေသနမင္းလည္းအမတ္ရဲ႕တိုက္တြန္းခ်က္အရဗာရာဏသီၿပည္ကိုသြားၿပီးသိမ္းပိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ႔ဗာရာဏသီမင္းကိုဖမ္းၿပီးနန္းေတာ္တံခါးခုံအထက္မွာတြဲလ်ားေဇာက္ထိုးစြဲထားလိုက္ပါတယ္။ဗာရာဏသီမင္းဟာတရားနဲ႔အညီမင္းလုပ္ေနသလိုေန႔စဥ္
ဒါန၊သီလ၊သမထေတြကိုလည္းၿပဳက်င္႔ပြားမ်ားေနသူပါ။တရားဓာတ္ခံရွိထားတာဆိုေတာ႔ေဇာက္ထိုးအစြဲခံထားရလ်က္ပဲ
ဒုဗၻိေသနမင္းကိုေမတၱာပြားပါတယ္။ေမတၱာပြားတဲ႔ေနရာမွာသာမန္အဆင္႔ေလာက္တင္မကဘဲစ်ာန္ၿဖစ္တဲ႔အထိပြားပါတယ္။စ်ာန္အဆင္႔ကိုေရာက္သြားတဲ႕အခါမွာေတာ႔အေႏွာင္အဖြဲ႔အားလုံးကလြတ္သြားၿပီးေကာင္းကင္မွာတပၸလင္ေခြထိုင္ေနေတာ္မူပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာဒုဗၻိေသနမင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာပူေလာင္ၿပီးေၿမၿပင္မွာလူးလိမ္႔ေနရပါတယ္။ေၿမၿပင္ေပၚမွာလူးလိမ္႔လ်က္ပဲအမတ္ေတြကိုသူဘာေၾကာင္႔ဒီလိုၿဖစ္ရတာလဲဆိုတာေမးပါတယ္။အမတ္ေတြကလည္း“တရားေစာင္႔တဲ႔မင္းကိုၿပစ္မွားမိလို႔ၿဖစ္ရတာပါ”လို႔ ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပၾကပါတယ္။အၿဖစ္မွန္သိရေတာ႔ခ်က္ခ်င္းပဲဗာရာဏသီမင္းကိုလႊတ္ဖို႔ေစခိုင္းပါတယ္။မင္းခ်င္းေတြသြားၾကည္႔တဲ႔
အခါမွာဗာရာဏသီမင္းကလြတ္ရုံတင္မကဘဲေကာင္းကင္မွာေတာင္တပလႅင္ေခြထိုင္ေနပါၿပီ၊ဒါေၾကာင္႔ဒုဗၻိေသနမင္းကိုၿပန္
ေလွ်ာက္ရၿပန္ပါတယ္။ဒုဗၻိေသနမင္းလည္းဗာရာဏသီမင္းရွိရာလာၿပီးေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔ပါတယ္။ေနာက္ဆုံးေတာ႔ဗာရာဏသီမင္းကဒုဗၻိေသနမင္းကိုသူက်င္႔ၾကံခဲ႔တဲ႔တရားအက်င္႔ေတြေၿပာၿပေဟာၿပၿပီးေတာထြက္ရေသ႔ၿပဳသြားပါတယ္။ေသလြန္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ၿဗဟၼာၿပည္ကိုေရာက္သြားရါေတာ႔တယ္။(ငါးရာ႔ငါးဆယ္၊ဧကရာဇဇာတ္)တကယ္တမ္းေလာကဓံဆိုးတစ္ခုၾကံဳလာတဲ႔အခါကိုယ္ထုံၿပီးက်င္႔ခဲ႔တဲ႔တရားကသိပ္ၿပီးအားကိုးရတာပါ။က်င္႔ၿပီးက်င္႔ဆဲေနာက္ပိုင္းေတြမွာလည္းတရားကဆက္ဆက္ေစာင္႔
ေရွာက္သြားေတာ႔တာပါ။ဒါတင္မကပါဘူး။ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ခရီးလမ္းဆီကိုလည္းဆက္ၿပီးညႊန္ၿပေပးပါတယ္။ဗာရာဏသီမင္းဟာမင္းအၿဖစ္ကိုၿပန္ရေပမယ္႔ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔တရားလမ္းေၾကာင္းကိုတရားကညႊန္ၿပေပးထားတာဆိုေတာ႔မင္းအၿဖစ္နဲ႕တင္ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္မေနေတာ႔ပါဘူး။တရားကညႊန္ၿပထားတဲ႔ကိုယ္တကယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ပန္းတိုင္ဆီကိုပဲဆက္ေလွ်ာက္ေတာ႔တာပါ။တရားကိုတကယ္က်င္႔ရင္တရားကလူေတြကိုတကယ္ကူညီတာပါ။တရားအသိရင္ထဲေရာက္သြားၿပီဆိုရင္
“ဒါကေတာ႔ေလွ်ာက္သင္႔တယ္၊ဒါကေတာ႔မေလွ်ာက္သင္႔ဘူး၊ဒါေတာ႔ေၿပာသင္႔တယ္၊ဒါကေတာ႔မေၿပာသင္႔ဘူး၊ဒါကေတာ႔လုပ္
သင္႔တယ္၊ဒါကေတာ႔မလုပ္သင္႔ဘူး”စသည္ၿဖင္႔အနီးကပ္ညႊန္ၾကားေပးေနေတာ႔တာပါ။တရားေတြအားထုတ္ေနေပမယ္႔တရား
အသိရင္ထဲမေရာက္ေသးရင္အာရုံဆိုးတစ္ခုေတြ႔တာနဲ႔“၀ုန္း”ကနဲထေပါက္ကြဲေတာ႔တာပါ။ကာယကံေၿမာက္၊၀စီကံေၿမာက္လည္းခ်က္ခ်င္းက်ဴးလြန္ၿဖစ္သြားေတာ႔တာပါ။သတိၿပန္၀င္လာတဲ႔အခါမွာအားလုံးကက်ဴးလြန္ၿပီးသားၿဖစ္ေနပါၿပီ။အဲဒီအခါက်မွကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေနာင္တရမဆုံးၿဖစ္ေနေတာ႔တာပါ။ဘ၀ေတြဖရိုဖရဲၿဖစ္မသြားဖို႔ကိုယ္နဲ႔သပၸါယသင္႔တဲ႕တရားအက်င္႔ေလးေတြေတာ႔
ကိုယ္စီရွိထားဖို႔လိုပါတယ္။ဗာရာဏသီမင္းဟာဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါ။ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာေမတၱာကိုပါရမီေၿမာက္
ေအာင္ၿဖည္႔က်င္႔ေနတာဆိုေတာ႔ကိုယ္႔ရဲ႔ေမတၱာပါရမီကိုအပ်က္မခံသလိုၾကဳံလာတဲ႔ေလာကဓံကိုလည္းကိုယ္ၿဖည္႔က်င္႔ေနတဲ႔
ေမတၱာပါရမီနဲ႔ပဲရင္ဆိုင္ရွင္းသြားတာပါ။ေမတၱာဆိုတဲ႔ပါဠိရဲ႕အနက္ကိုခ်စ္ၿခင္းလို႔အနက္ၿပန္ၾကပါတယ္။အခ်စ္ကသုံးမ်ိဳးရွိပါတယ္။၁။ခ်စ္သူအခ်စ္ရယ္၊၂။မိသားစုအခ်စ္ရယ္၊၃။ပါရမီအခ်စ္ရယ္ပါ။ခ်စ္သူအခ်စ္ဆိုတာကမိန္းမေယာက္က်ားအၿပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတဲ႕အခ်စ္ပါ။မိသားစုအခ်စ္ဆိုတာကမိဘနဲဲ႔သားသမီး၊ညီနဲ႔အစ္ကို၊ေမာင္နဲ႔ႏွမစသည္တို႔မိသားစုအိမ္သားအခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကတဲ႔အခ်စ္ပါ။ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာကေတာ႔သူတစ္ပါးတို႔ရဲ႕အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းမႈကိုလိုးလားတဲ႔အခ်စ္ပါ။ပါဠိလိုေၿပာရင္ေတာ႔တဏွာေပမရယ္၊ေဂဟသိတေပမရယ္၊ေမတၱာေပမရယ္ပါ။ေမတၱာပါရမီမွာေတာ႔ေနာက္ဆုံးအခ်စ္ၿဖစ္တဲ႔ပါရမီအခ်စ္ကိုယူရမွာပါ။ပါရမီအခ်စ္ဟာသူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုငဲ႔ေနပါတယ္။မိမိအက်ိဳးကိုမငဲ႔ပါဘူး။ကိုယ္ကသူ႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ၿဖစ္ေနရင္သူၾကီးပြားေစခ်င္တယ္၊
တိုးတက္ေစခ်င္တယ္၊ေအာင္ၿမင္ေစခ်င္တယ္၊အစစအရာရာအဆင္ေၿပေစခ်င္တယ္၊သူဆီကဘာတုန္႔ၿပန္မႈမွမေမွ်ာ္လင္႔ပါဘူး။ဒါ-ပါရမီအခ်စ္ရဲ႔သေဘာေတြပါ။အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင္႔သိခြင္႔၊ခင္ခြင္႔ရတဲ႔အခါမွာကိုယ္ကလည္းသူ႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႕သူက
လည္းကိုယ္႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္မယ္ဆိုရင္ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႔ခင္မင္မႈဟာအစဥ္ခိုင္ၿမဲေနေတာ႔မွာပါ။တစ္ဆင္႔တက္ၿပီးသူတရားထူးတရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္းကိုယ္ကကူညီမယ္။ကိုယ္တရားထူးတရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္းသူကကူညီေနမယ္ဆိုရင္ပါရမီအခ်စ္ကနိဗၺာန္အထိေတာင္ေက်းဇူးၿပဳေနေတာ႔တာပါ။တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုကိုယ္တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ပါရမီအခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ၿပီးနိဗၺာန္
ရဲ႕အေထာက္အပံ႔ေတြအခါအားေလ်ာ္စြာဖန္တီးေပးႏိုင္ရပါ႔မယ္။ဒီလိုပါပဲ။သတၱ၀ါအားလုံးအေပၚမွာပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ႏိုင္ရမွာၿဖစ္သလိုခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း၊မိသားစုအခ်င္းခ်င္းမွာလည္းပါရမီအခ်စ္ပါတဲ႔အခ်စ္ေတြတြဲတြဲေနပါမွအစဥ္အၿမဲခိုင္ၿမဲေနမွာပါ။ခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကတဲ႔ေနရာမွာတဏွာရာဂကိုအေၿခခံတယ္ဆိုေပမယ္႔သူကုသိုလ္ၿဖစ္ဖို႕ကိုယ္ကဖန္တီးေပးေနမယ္။ကိုယ္ ကုသို္လ္ၿဖစ္ဖို႔အတြက္သူကဖန္တီးေပးေနတယ္ဆိုရင္ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အတြက္ရန္ၿဖစ္တယ္၊မုန္းတယ္ဆိုတာေတြဟာအိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ရွာလို႔ရေတာ႔မွာမဟုတ္ပါေတာ႔ပါဘူး။ၿပီးေတာ႔ကိုယ္ရဲ႕ဘ၀ေလးဟာၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလးရွိေနရုံတင္မကဘဲတရားထူးတရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္းအေထာက္အပံ႔ေတြၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။အဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာတဏွာေပမအခ်စ္
ေလာက္နဲ႔ပဲခ်စ္ေနၾကလို႔ပါ။ပါရမီအခ်စ္မပါၾကလို႔ပါ။ဒီသေဘာေလးကိုအာရုံၿပဳၿပီးအစဥ္သၿဖင္႔ခိုင္ၿမဲေနဖို႔ပါရမီအခ်စ္ေလးေတြပါတြဲေပးရပါတယ္။တခ်ိဳ႕မိသားစုအတြင္းမွာအဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာကလည္းပါရမီအခ်စ္မပါၾကလို႔ပါ။ကိုယ္႔မွာပါရမီအခ်စ္သာရွိေနရင္တစ္ဖက္ကမသိလို႔မွားတဲ႔အမူအရာကိုၿပဦးေတာ႔သူ႕ကိုကိုယ္ကေဒါသမထြက္ဘဲ“ေၾသာ္…သူမသိလို႔ဘဲေလ”ဆိုၿပီး
ခြင္႔လႊတ္ၿပီးသားၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ၿပီးေတာ႔ၿဖစ္ေပၚလာတဲ႔ၿပသနာကိုတရားသေဘာေလးနဲ႔ေၿဖရွင္းတတ္သလိုအမွားၿပဳသူတစ္ဖက္သားကိုလည္းတရားနဲ႔ၿပန္ေဖးမတတ္ပါတယ္။ၿပသနာတစ္ခုၿဖစ္လာၿပီဆိုရင္ကိုယ္ဖတ္ခဲ႔၊နာခဲ႔၊က်င္႔ခဲ႔တဲ႔တရားသေဘာနဲ႕ၿပန္ေၿဖရွင္းရပါတယ္။တကယ္လို႔မတရားတဲ႔သေဘာနဲ႔ၿပန္ေၿဖရွင္းလိုက္ရင္မတရားတဲ႔ဆိုးက်ိဳးေတြပဲၿပန္ၿဖစ္ေတာ႔တာပါ။တစ္ခ်ိဳ႕ မတရားတဲ႔တုံ႔ၿပန္မႈေတြဟာတစ္ဖက္သားမွာတစ္သက္တာစိတ္ဒဏ္ရာရသြားေစတာပါ။တစ္သက္တာရသြားတဲ႔စိတ္ဒဏ္ရာကို
ၿပန္ကုဖို႔ခက္သြားပါၿပီ။ဘ၀ဆိုတာအၿမဲအဆင္ေၿပမေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ကာလတစ္ခုခုမွာၾကီးမားတဲ႔အဆင္မေၿပမႈၾကီးေတြ
ၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာကိုယ္ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ခဲ႔ရသူေတြကကိုယ္႔အနားကိုေၿပးလာၾကမွာပါ။ဘ၀မွာကိုယ္ကပါရမီ
အခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ခဲ႔ရသူမရွိခဲ႔ဘူး။ကို္ယ္႔ေၾကာင္႔စိတ္ဒဏ္ရာရေစခဲ႔သူေတြပဲရွိတယ္ဆိုရင္ဘယ္လို္လုပ္မလဲ။အဲဒီအဆင္မေၿပမႈေတြနဲ႔ပဲ
ေသသြားမယ္ဆိုရင္တရားလည္းမကပ္လိုက္ႏိုင္ရင္မေကာင္းတဲ႔ဂတိတစ္ခုခုကိုေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕သေဘာကကိုယ္႔ရဲ႕အမွားကိုကိုယ္ၿပန္ၿမင္ခဲၾကပါတယ္။အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာကိုယ္႔ကုိပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္သူ၊ဒါမွမဟုတ္မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းတစ္ဦးဦးကကိုယ္႔အမွားကိုၿမင္ၿပီးၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔အခါၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔အတိုင္းလက္ခံက်င္႔သုံးရပါတယ္။မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဥေပကၡာ
ၿပဳသြားေအာင္ၿပဳၿပင္ေဖးမမႈကိ္ုမ်က္ကြယ္မၿပဳရပါဘူးအေလးအနက္ထားက်င္႔သုံးေပးရပါတယ္။ဒီေတာ႔ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာ
လူတိုင္းလူတိုင္းအတြက္လိုအပ္ေနေတာ႔တာပါ။ေမတၱာဆိုတာကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြကိုထိုင္ၿပီးပြားေနတာနဲ႕တင္မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။ထိုင္ၿပီးပြားတာကပြားေမတၱာပါကံအေနနဲ႔ေၿပာရင္မေနာကံေမတၱာပါ။ပြားေမတၱာနဲ႔အတူထားေမတၱာကိုလည္းက်င္႔သုံးႏိုင္ရပါမယ္။သူတစ္ပါးအက်ိဳးရွိေစမယ္႔စကားေလးေတြေၿပာၿပေပးတာ၊သူတစ္ပါးအက်ိဳးရွိေစမယ္႔အလုပ္ကေလးေတြၿပဳလုပ္ေပးတာ
ေတြပါ။ကံအေနနဲ႔ေၿပာရင္ေတာ႔၀စီကံေမတၱာနဲ႔ကာယကံေမတၱာပါ။ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးပဲေၿပာရေၿပာရေမတၱာနဲ႔ပဲေၿပာေပးတာ၊
ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးပဲလုပ္ေပးရ၊လုပ္ေပးရေမတၱာနဲ႔ဲလုပ္ေပးတာ၊ၿမန္မာလိုေၿပာရင္သူတစ္ပါးအက်ိဳးငဲ႔ငဲ႔ၿပီးေၿပာေပးတာ၊သူတစ္ပါးအက်ိဳးငဲ႔ငဲ႔ၿပီးလုပ္ေပးတာေတြပါ။ဒါေတြဟာထားေမတၱာေတြပါပဲ။တစ္ေန႔တစ္ေန႔လူမ်ိဳးစုံနဲ႔ုဆက္ဆံေနၾကရတာဆိုေတာ႔ကိုယ္ကေမတၱာပါပါေလးသာေၿပာဆိုၿပဳမူေပးရင္သူတစ္ဖက္သားမွာအဆင္ေၿပၿပီးစိတ္ေတြခ်မ္းသာသြားတာပါသူတင္လားဆိုေတာ႔ကိုယ္လည္းထပ္တူစိတ္ခ်မ္းသာရၿပန္တာပါ။ကိုယ္က်ိဳးကိုငဲ႔ထားရင္စကားေၿပာရတာကအစေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးမရွိေတာ႔ပါဘူး။ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔စကားေၿပာတဲ႔အခါတိုင္း“ငါ႔အတြက္”ဆိုတာၾကီးကရင္ထဲမွာရွိေနတာဆိုေတာ႔ေၿပာရတာမလြတ္လပ္ေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ဒါေတြဟာဘာမွမခက္ပါဘူး။အိပ္ရာထကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔“ငါဒီေန႔ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတြ႕ေမတၱာပါတဲ႔စကားေလးေတြပဲေၿပာေပးမယ္၊ေမတၱာပါတဲ႔အလုပ္ကေလးေတြပဲလုပ္ေပးမယ္”လို႔စိတ္ထဲကသုံးၾကိမ္ေလာက္အဓိဠာန္ထားလိုက္ရင္လူတစ္ေယာက္နဲ႔ဆက္ဆံလိုက္ရတာနဲ႔ေမတၱာဆိုတာေလးကိုေၿပးသတိရေတာ႔တာပါ။တစ္လေလာက္ေလ႔က်င္႔ၿပီးက်င္႔သုံးၾကည္႔လိုက္ရင္ေနာက္ပိုင္းဆက္ဆံမႈေတြဟာေမတၱာပါၿပီးသားၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။တစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ႔ကိုယ္႔ရဲ႕
စိတ္ဟာအၿမဲတမ္းေတာ႔ၿဖဴေဖြးသန႔္စင္မေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခါတေလအာရုံဆိုးတစ္ခုခုေၾကာင္႔ညစ္ေထးသြားတတ္တာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ“ငါကေမတၱာပါရမီၿဖည့္က်င္႔ခ်င္သူ၊ငါကေမတၱာပါရမီၿဖည္႔က်င္႔ခ်င္သူ”လို႔ဆက္ကာဆက္ကာေလးဆင္ၿခင္ေပးလိုက္ရင္ပါရမီဓာတ္ေတြရင္ထဲကိုၿပန္ေရာက္လာတာမ်ားပါတယ္။အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုတည္ေထာင္ၿပီးလို႔အထိုက္
အေလွ်ာက္ေအာင္ၿမင္လာတဲ႔အခါကြဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။အေၿဖရွာၾကည္႔ရင္ေမတၱာမပါလို႔ပါ။ကိုယ္႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းအေပၚကာယကံေမတၱာ၊၀စီကံေမတၱာ၊မေနာကံေမတၱာဆိုတဲ႔ေမတၱာသုံးပါးသာအစဥ္သၿဖင္႔ထားေနရင္ကြဲစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ႔ပါဘူး။““သူကေမတၱာမထားေပမယ္႕ကိုယ္ကေမတၱာထားေနရင္၊ကိုယ္ကေမတၱာမထားႏိုင္ေပမယ္႕သူကေမတၱာထားေန
ရင္လည္းမကြဲပါဘူး။””ႏွစ္ဦးစလုံးကိုကေမတၱာမပါတဲ႔အတြက္ကြဲသြားၾကတာပါ။ဒီေတာ႔ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွအၿပစ္တင္ေနစရာမလိုေတာ႔ပဲႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္စလုံးမွာကိုတာ၀န္ရွိေနပါတယ္။အဖြဲ႕အစည္းေသးေသးကေနအဖြဲ႕အစည္းအၾကီးၾကီးအထိေမတၱာပါရမီ
ေတြပါေနဖို႕သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ေမတၱာမပါရင္တစ္ေန႔ကြဲမွာပါ။““ႏိုင္ငံတစ္ခုတိုးတက္ဖို႔အတြက္ပါရမီအခ်စ္ေတြမ်ားမ်ားလိုပါ
တယ္။ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကိုတကယ္ခ်စ္တယ္၊တကယ္တိုးတက္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ပါရမီအခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရပါမယ္”။“ပါရမီအခ်စ္ေတြရွ္ိေနတဲ႔ႏိုင္ငံဟာသိပ္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းေနပါတယ္။ပါရမီအခ်စ္မရွိတဲ႔ႏို္င္ငံေတြမွာတိုက္ၾကခိုက္ၾကနဲ႔အၿမဲထိတ္လန္႔ေနၾကရတာပါ။ဒါေၾကာင္႔ေလာကၾကီးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ပါရမီအခ်စ္ေတြအမ်ားၾကီးလိုအပ္ပါတယ္။ပါရမီအခ်စ္ရဲ႕သေဘာကသူတစ္ပါး
အက်ိဳးကိုငဲ႔ပါတယ္။မိမိအက်ိဳးကိုလုံး၀မငဲ႔ပါဘူး။ကိုယ္ကအေၿခခံသေဘာေလးကိုအာရုံၿပဳထားႏိုင္ရပါမယ္။ဒီေတာ႔ပါရမီအခ်စ္နဲ႔
ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔အသက္ရွင္ေနသူတစ္ဦးခ်င္းစီမွာကိုတာ၀န္ရွိပါတယ္။“အားလုံးအားလုံးဟာပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔သာခ်စ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္
ရုပ္၀ထၳဳေတြအလ်င္အၿမန္မတိုးတက္ဦးေတာ႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတာ႔အစဥ္သၿဖင္႔ၿငိမ္းေအးေနမွာပါ။အဲဒီၿငိမ္းေအးမႈကိုအေၿခခံၿပီး
၀ိပႆနာဘက္ကိုကူးလိုက္ရင္တကယ္႔ပန္းတိုင္အစစ္ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုတန္းကနဲေရာက္သြားေတာ႔တာပါ။”သတၱ၀ါ
အားလုံးပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆုိတာေတာ႕မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။“ဒါေပမယ္႔မၿဖစ္ႏိုင္သူေတြၾကားမွာခ်စ္တဲ႔စာဖတ္သူတစ္
ေယာက္ကေတာ႔ၿဖစ္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရပါမယ္။”ပါရမီအခ်စ္နဲ႔မခ်စ္ဖူးေသးလို႔သာတၿခားအာရုံေတြကို
စိတ္ညြတ္ေနၾကတာပါ။“ပါရမီအခ်စ္ကိုခ်စ္ဖူးၿပီးသြားရင္ကုန္ခဲ႔သမွ်အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ၿပန္ေနာင္တရေနေတာ႔မွာပါ။”
““ပုထုဇဥ္
ေတြဆိုေတာ႔လည္းကိေလသာေလးေတြကရွိေနေသးတာဆိုေတာ႔အၿမဲတမ္းပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ႔မလြယ္ပါဘူး။ပါရမီအခ်စ္နဲ႔နီးလိုက္ေ၀းလိုက္ေတာ႔ၿဖစ္ေနမွာပါ။ဒါေပမယ္႔ကိုယ္ကအဲဒီနီးေနတဲ႔သေဘာေလးေ၀းေနတဲ႔သေဘာေလးကို
သတိနဲ႔ၿပန္သိေနဖို႔ပါပဲ။””၊“ဘာပဲေၿပာေၿပာေတြ႔ၾကဆုံၾကအခိုက္ေလးမွာအၿပန္အလွန္ကိုယ္စီပါရမီအခ်စ္ကေလးေတြနဲ႕ခ်စ္ေနဖို႔ပါပဲေလ။”
က်မ္းကိုး
၁။ မဟာဗုဒၶ၀င္ပထမတြဲ၊ပထမပိုင္း။(တိပဋိကမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရား)၊
၂။ပါရမီေတာ္။(တိပဋိကအရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ)။
၃။ ဗုဒၶ(သို႔မဟုတ္)ေလာကသားတို႔ရဲ႕အႏိႈင္းမဲ႔ေက်းဇူးရွင္။(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)
(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း-စက္တင္ဘာ၊၂၀၀၇။)
မွတ္ခ်က္။ ။ဤစာစဥ္ကို“ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)”၏ “ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္”စာအုပ္မွ“ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)-
ေမတၱာပါရမီ”မွထုတ္ႏႈတ္မွ်ေ၀ကူးယူပူးေဇာ္ပါသည္။
