ေမ့လုိ့မရေသာဘဘဦး၀င္းတင္

ဘဘရဲ႕ က်ားရဲ ကဗ်ာဟာ ရင္ထဲမွာ ထာဝရ ကိန္းေနလ်က္ပါ.... ]
ေနျပင္းရင္ နွင္းမႈန္ရင္
ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ အိုက္လိုအိုက္
ခိုက္ခိုက္တုန္ ခ်မ္းလိုခ်မ္း
အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း အလင္းမဝင္ ေလမဝင္
ေနမျမင္ လမျမင္ လူမျမင္ သူမျမင္မွာ
ထိုင္လ်ွင္ထိုင္ မထိုင္လ်ွင္ေငး
အိပ္လ်ွင္အိပ္ မအိပ္လ်ွင္ေတြး
သတင္းေမးဖို႕ေဝးရာ သီခ်င္းေလးမွ မဆိုရ
စာဖတ္ဖို႕ေဝးေရာ ကဗ်ာေလးမွမစပ္ရ
တရားေဟာဖို႕ေဝးေရာ စကားေလးမွ မေျပာရ
အေဟာသိကံ သံသရာ ငါ့ကမၻာ ပိစိေကြး
အခန္းက်ဥ္းကေလး ပတ္ေလ်ွာက္လိုက္
သံတခါးဝ ရပ္လိုက္ တမတ္တပ္တပ္္ေနကုန္...။
မေန႕ကလည္း တေနကုန္
ဒီေန႕လည္း တေနကုန္
မနက္ျဖန္လည္း ကုန္အုံးမယ္
ကုန္---ကုန္---ကုန္ ကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္စမ္း
တရက္ကုန္မလား တသက္ကုန္မလား
တလကုန္မလား တဘဝကုန္မလား
တနွစ္ကုန္မလား တေခတ္ကုန္မလား
အားမေလ်ွာ႕ဘူး မေပ်ာ႕ဘူး
ေပျဖစ္ေတာ႔ခံမယ္ တူျဖစ္ေတာ႕ႏွံမယ္
အမွန္တရား တို႕ဖက္မွာရွိတယ္
ျပည္သူအမ်ား တုိ႔ဖက္မွာရွိတယ္
ကာလယႏၱရား တို႕ဖက္မွာရွိတယ္
ရွင္ေတာ္ဘုရား တို႕ဖက္မွာရွိတယ္ သိႀကရဲ႕လား...။
တိရိစၧာန္ရံုက က်ားလို ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ
တလြန္႔လြန္႔နဲ႕ ုက်ားညြန္႔တုန္းမယ္ ထင္ေနသလား
မွားလိုက္တဲ႕အျမင္ ဟားတိုက္လို႕ရီခ်င္စရာ....။
မွတ္ထားေဟ႕ အဝါေပၚမွာ အနက္စင္း
မပ်က္မယြင္း ကြက္ကြက္ကြင္း
အရွင္းသား မလြဲသေရြ႕
အထင္းသားစြဲသေရြ႕ က်ားရဲဟာက်ားရဲ
ငါလည္း ---အဲဒီလိုပဲကြ--ေဟ႔...။
[ ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္၏ ေထာင္တြင္းဖြဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္]
ကြယ္လြန္ျခင္း သုံးႏွစ္ျပည္-့
ေလးစားစြာျဖင့္ -
ျပန္လည္ေဝမ်ွပါသည္။

ေမတၱာဟူသည္

ေမတၱာပါရမီ

ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)

  ေမတၱာၿဖစ္ပုံ၊စနစ္ကုန္၊စုံစုံဘယ္သို႔ေၿပာမည္နည္း။မိမိအေပၚ၊သူ-မေတာ္လည္း၊သူေတာ္ၿမတ္ဖ်ား၊ေလာင္းဘုရားတို႔၊သူမ်ားၿပစ္ ၿပစ္ဆာ၊မရႈပါဘဲ၊ကုိယ္သာသူ႔က်ိဳး၊ေဆာင္သယ္ပိုး၊ရိုးရိုးေမတၱာပြားသတည္း။“ေမတၱာဟူသည္သူတစ္ပါးတို႔ကိုၾကီးပြားေစလို၊ခ်မ္းသာေစလိုေသာတည္း”ထို႔ေၾကာင္႔ၿမင္႔ၿမတ္ေသာစိတ္ဓာတ္ရွိသူတို႔သည္မိမိအေပၚ၌သူတစ္ပါးကမေတာ္တရားၿပဳထားေစကာမူထိုသူ၏အၿပစ္အနာအဆာကို(လက္စားေခ်မည္)ဟုမ႐ႈေတာ႔ဘဲအေၾကာင္းကိစၥေပၚလာလွ်င္ကိုယ္ကသာသူ႔အက်ိဳးကိုေဆာင္ ရြက္ရေလသည္။(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ-ရုပ္စုံဗုဒၶ၀င္အေမးအေၿဖ၊ႏွာ-၃၀)ဗာရာဏသီၿပည္၊ၿဗဟၼဒတ္မင္းမွာအမတ္တစ္ေယာက္ရွိ ပါတယ္။တစ္ေန႔ေတာ႔အဲအမတ္ကိုမသင္႔ေလ်ာ္တဲ႔အၿပစ္တစ္ခုကိုက်ဴးလြန္တဲ႔အတြက္မိသားစုနဲ႔အတူတိုင္းၿပည္ကႏွင္ထုတ္ လိုက္ပါတယ္။ႏွင္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ႔အမတ္ကေကာသလတိုင္းဒုဗိၻေသနမင္းဆီသြားခစားပါတယ္။တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ဒုဗၻိေသနမင္း  ရဲ႕လူယုံၿဖစ္လာေတာ႔နာၾကည္းခ်က္ဒဏ္ရာေလးကလည္းရွိထားတာဆိုေတာ႔ဗာရာဏသီၿပည္ကိုသိမ္းယူဖို႕တိုက္တြန္းပါတယ္။  ဒုဗၻိေသနမင္းလည္းအမတ္ရဲ႕တိုက္တြန္းခ်က္အရဗာရာဏသီၿပည္ကိုသြားၿပီးသိမ္းပိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ႔ဗာရာဏသီမင္းကိုဖမ္းၿပီးနန္းေတာ္တံခါးခုံအထက္မွာတြဲလ်ားေဇာက္ထိုးစြဲထားလိုက္ပါတယ္။ဗာရာဏသီမင္းဟာတရားနဲ႔အညီမင္းလုပ္ေနသလိုေန႔စဥ္ ဒါန၊သီလ၊သမထေတြကိုလည္းၿပဳက်င္႔ပြားမ်ားေနသူပါ။တရားဓာတ္ခံရွိထားတာဆိုေတာ႔ေဇာက္ထိုးအစြဲခံထားရလ်က္ပဲ ဒုဗၻိေသနမင္းကိုေမတၱာပြားပါတယ္။ေမတၱာပြားတဲ႔ေနရာမွာသာမန္အဆင္႔ေလာက္တင္မကဘဲစ်ာန္ၿဖစ္တဲ႔အထိပြားပါတယ္။စ်ာန္အဆင္႔ကိုေရာက္သြားတဲ႕အခါမွာေတာ႔အေႏွာင္အဖြဲ႔အားလုံးကလြတ္သြားၿပီးေကာင္းကင္မွာတပၸလင္ေခြထိုင္ေနေတာ္မူပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာဒုဗၻိေသနမင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာပူေလာင္ၿပီးေၿမၿပင္မွာလူးလိမ္႔ေနရပါတယ္။ေၿမၿပင္ေပၚမွာလူးလိမ္႔လ်က္ပဲအမတ္ေတြကိုသူဘာေၾကာင္႔ဒီလိုၿဖစ္ရတာလဲဆိုတာေမးပါတယ္။အမတ္ေတြကလည္း“တရားေစာင္႔တဲ႔မင္းကိုၿပစ္မွားမိလို႔ၿဖစ္ရတာပါ”လို႔    ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပၾကပါတယ္။အၿဖစ္မွန္သိရေတာ႔ခ်က္ခ်င္းပဲဗာရာဏသီမင္းကိုလႊတ္ဖို႔ေစခိုင္းပါတယ္။မင္းခ်င္းေတြသြားၾကည္႔တဲ႔ အခါမွာဗာရာဏသီမင္းကလြတ္ရုံတင္မကဘဲေကာင္းကင္မွာေတာင္တပလႅင္ေခြထိုင္ေနပါၿပီ၊ဒါေၾကာင္႔ဒုဗၻိေသနမင္းကိုၿပန္ ေလွ်ာက္ရၿပန္ပါတယ္။ဒုဗၻိေသနမင္းလည္းဗာရာဏသီမင္းရွိရာလာၿပီးေတာင္းပန္ကန္ေတာ႔ပါတယ္။ေနာက္ဆုံးေတာ႔ဗာရာဏသီမင္းကဒုဗၻိေသနမင္းကိုသူက်င္႔ၾကံခဲ႔တဲ႔တရားအက်င္႔ေတြေၿပာၿပေဟာၿပၿပီးေတာထြက္ရေသ႔ၿပဳသြားပါတယ္။ေသလြန္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ၿဗဟၼာၿပည္ကိုေရာက္သြားရါေတာ႔တယ္။(ငါးရာ႔ငါးဆယ္၊ဧကရာဇဇာတ္)တကယ္တမ္းေလာကဓံဆိုးတစ္ခုၾကံဳလာတဲ႔အခါကိုယ္ထုံၿပီးက်င္႔ခဲ႔တဲ႔တရားကသိပ္ၿပီးအားကိုးရတာပါ။က်င္႔ၿပီးက်င္႔ဆဲေနာက္ပိုင္းေတြမွာလည္းတရားကဆက္ဆက္ေစာင္႔ ေရွာက္သြားေတာ႔တာပါ။ဒါတင္မကပါဘူး။ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ခရီးလမ္းဆီကိုလည္းဆက္ၿပီးညႊန္ၿပေပးပါတယ္။ဗာရာဏသီမင္းဟာမင္းအၿဖစ္ကိုၿပန္ရေပမယ္႔ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔တရားလမ္းေၾကာင္းကိုတရားကညႊန္ၿပေပးထားတာဆိုေတာ႔မင္းအၿဖစ္နဲ႕တင္ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္မေနေတာ႔ပါဘူး။တရားကညႊန္ၿပထားတဲ႔ကိုယ္တကယ္ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္႔ပန္းတိုင္ဆီကိုပဲဆက္ေလွ်ာက္ေတာ႔တာပါ။တရားကိုတကယ္က်င္႔ရင္တရားကလူေတြကိုတကယ္ကူညီတာပါ။တရားအသိရင္ထဲေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ “ဒါကေတာ႔ေလွ်ာက္သင္႔တယ္၊ဒါကေတာ႔မေလွ်ာက္သင္႔ဘူး၊ဒါေတာ႔ေၿပာသင္႔တယ္၊ဒါကေတာ႔မေၿပာသင္႔ဘူး၊ဒါကေတာ႔လုပ္ သင္႔တယ္၊ဒါကေတာ႔မလုပ္သင္႔ဘူး”စသည္ၿဖင္႔အနီးကပ္ညႊန္ၾကားေပးေနေတာ႔တာပါ။တရားေတြအားထုတ္ေနေပမယ္႔တရား အသိရင္ထဲမေရာက္ေသးရင္အာရုံဆိုးတစ္ခုေတြ႔တာနဲ႔“၀ုန္း”ကနဲထေပါက္ကြဲေတာ႔တာပါ။ကာယကံေၿမာက္၊၀စီကံေၿမာက္လည္းခ်က္ခ်င္းက်ဴးလြန္ၿဖစ္သြားေတာ႔တာပါ။သတိၿပန္၀င္လာတဲ႔အခါမွာအားလုံးကက်ဴးလြန္ၿပီးသားၿဖစ္ေနပါၿပီ။အဲဒီအခါက်မွကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေနာင္တရမဆုံးၿဖစ္ေနေတာ႔တာပါ။ဘ၀ေတြဖရိုဖရဲၿဖစ္မသြားဖို႔ကိုယ္နဲ႔သပၸါယသင္႔တဲ႕တရားအက်င္႔ေလးေတြေတာ႔ ကိုယ္စီရွိထားဖို႔လိုပါတယ္။ဗာရာဏသီမင္းဟာဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါ။ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာေမတၱာကိုပါရမီေၿမာက္ ေအာင္ၿဖည္႔က်င္႔ေနတာဆိုေတာ႔ကိုယ္႔ရဲ႔ေမတၱာပါရမီကိုအပ်က္မခံသလိုၾကဳံလာတဲ႔ေလာကဓံကိုလည္းကိုယ္ၿဖည္႔က်င္႔ေနတဲ႔ ေမတၱာပါရမီနဲ႔ပဲရင္ဆိုင္ရွင္းသြားတာပါ။ေမတၱာဆိုတဲ႔ပါဠိရဲ႕အနက္ကိုခ်စ္ၿခင္းလို႔အနက္ၿပန္ၾကပါတယ္။အခ်စ္ကသုံးမ်ိဳးရွိပါတယ္။၁။ခ်စ္သူအခ်စ္ရယ္၊၂။မိသားစုအခ်စ္ရယ္၊၃။ပါရမီအခ်စ္ရယ္ပါ။ခ်စ္သူအခ်စ္ဆိုတာကမိန္းမေယာက္က်ားအၿပန္အလွန္ခ်စ္ၾကတဲ႕အခ်စ္ပါ။မိသားစုအခ်စ္ဆိုတာကမိဘနဲဲ႔သားသမီး၊ညီနဲ႔အစ္ကို၊ေမာင္နဲ႔ႏွမစသည္တို႔မိသားစုအိမ္သားအခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကတဲ႔အခ်စ္ပါ။ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာကေတာ႔သူတစ္ပါးတို႔ရဲ႕အက်ိဳးၿဖစ္ထြန္းမႈကိုလိုးလားတဲ႔အခ်စ္ပါ။ပါဠိလိုေၿပာရင္ေတာ႔တဏွာေပမရယ္၊ေဂဟသိတေပမရယ္၊ေမတၱာေပမရယ္ပါ။ေမတၱာပါရမီမွာေတာ႔ေနာက္ဆုံးအခ်စ္ၿဖစ္တဲ႔ပါရမီအခ်စ္ကိုယူရမွာပါ။ပါရမီအခ်စ္ဟာသူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုငဲ႔ေနပါတယ္။မိမိအက်ိဳးကိုမငဲ႔ပါဘူး။ကိုယ္ကသူ႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ၿဖစ္ေနရင္သူၾကီးပြားေစခ်င္တယ္၊ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္၊ေအာင္ၿမင္ေစခ်င္တယ္၊အစစအရာရာအဆင္ေၿပေစခ်င္တယ္၊သူဆီကဘာတုန္႔ၿပန္မႈမွမေမွ်ာ္လင္႔ပါဘူး။ဒါ-ပါရမီအခ်စ္ရဲ႔သေဘာေတြပါ။အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင္႔သိခြင္႔၊ခင္ခြင္႔ရတဲ႔အခါမွာကိုယ္ကလည္းသူ႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႕သူက လည္းကိုယ္႔ကိုပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္မယ္ဆိုရင္ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႔ခင္မင္မႈဟာအစဥ္ခိုင္ၿမဲေနေတာ႔မွာပါ။တစ္ဆင္႔တက္ၿပီးသူတရားထူးတရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္းကိုယ္ကကူညီမယ္။ကိုယ္တရားထူးတရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္းသူကကူညီေနမယ္ဆိုရင္ပါရမီအခ်စ္ကနိဗၺာန္အထိေတာင္ေက်းဇူးၿပဳေနေတာ႔တာပါ။တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုကိုယ္တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ပါရမီအခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ၿပီးနိဗၺာန္ ရဲ႕အေထာက္အပံ႔ေတြအခါအားေလ်ာ္စြာဖန္တီးေပးႏိုင္ရပါ႔မယ္။ဒီလိုပါပဲ။သတၱ၀ါအားလုံးအေပၚမွာပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ႏိုင္ရမွာၿဖစ္သလိုခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း၊မိသားစုအခ်င္းခ်င္းမွာလည္းပါရမီအခ်စ္ပါတဲ႔အခ်စ္ေတြတြဲတြဲေနပါမွအစဥ္အၿမဲခိုင္ၿမဲေနမွာပါ။ခ်စ္သူ   အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကတဲ႔ေနရာမွာတဏွာရာဂကိုအေၿခခံတယ္ဆိုေပမယ္႔သူကုသိုလ္ၿဖစ္ဖို႕ကိုယ္ကဖန္တီးေပးေနမယ္။ကိုယ္    ကုသို္လ္ၿဖစ္ဖို႔အတြက္သူကဖန္တီးေပးေနတယ္ဆိုရင္ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အတြက္ရန္ၿဖစ္တယ္၊မုန္းတယ္ဆိုတာေတြဟာအိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ရွာလို႔ရေတာ႔မွာမဟုတ္ပါေတာ႔ပါဘူး။ၿပီးေတာ႔ကိုယ္ရဲ႕ဘ၀ေလးဟာၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလးရွိေနရုံတင္မကဘဲတရားထူးတရားၿမတ္ရဖို႔အတြက္လည္းအေထာက္အပံ႔ေတြၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။အဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာတဏွာေပမအခ်စ္ ေလာက္နဲ႔ပဲခ်စ္ေနၾကလို႔ပါ။ပါရမီအခ်စ္မပါၾကလို႔ပါ။ဒီသေဘာေလးကိုအာရုံၿပဳၿပီးအစဥ္သၿဖင္႔ခိုင္ၿမဲေနဖို႔ပါရမီအခ်စ္ေလးေတြပါတြဲေပးရပါတယ္။တခ်ိဳ႕မိသားစုအတြင္းမွာအဆင္မေၿပၿဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာကလည္းပါရမီအခ်စ္မပါၾကလို႔ပါ။ကိုယ္႔မွာပါရမီအခ်စ္သာရွိေနရင္တစ္ဖက္ကမသိလို႔မွားတဲ႔အမူအရာကိုၿပဦးေတာ႔သူ႕ကိုကိုယ္ကေဒါသမထြက္ဘဲ“ေၾသာ္…သူမသိလို႔ဘဲေလ”ဆိုၿပီး ခြင္႔လႊတ္ၿပီးသားၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ၿပီးေတာ႔ၿဖစ္ေပၚလာတဲ႔ၿပသနာကိုတရားသေဘာေလးနဲ႔ေၿဖရွင္းတတ္သလိုအမွားၿပဳသူတစ္ဖက္သားကိုလည္းတရားနဲ႔ၿပန္ေဖးမတတ္ပါတယ္။ၿပသနာတစ္ခုၿဖစ္လာၿပီဆိုရင္ကိုယ္ဖတ္ခဲ႔၊နာခဲ႔၊က်င္႔ခဲ႔တဲ႔တရားသေဘာနဲ႕ၿပန္ေၿဖရွင္းရပါတယ္။တကယ္လို႔မတရားတဲ႔သေဘာနဲ႔ၿပန္ေၿဖရွင္းလိုက္ရင္မတရားတဲ႔ဆိုးက်ိဳးေတြပဲၿပန္ၿဖစ္ေတာ႔တာပါ။တစ္ခ်ိဳ႕   မတရားတဲ႔တုံ႔ၿပန္မႈေတြဟာတစ္ဖက္သားမွာတစ္သက္တာစိတ္ဒဏ္ရာရသြားေစတာပါ။တစ္သက္တာရသြားတဲ႔စိတ္ဒဏ္ရာကို ၿပန္ကုဖို႔ခက္သြားပါၿပီ။ဘ၀ဆိုတာအၿမဲအဆင္ေၿပမေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ကာလတစ္ခုခုမွာၾကီးမားတဲ႔အဆင္မေၿပမႈၾကီးေတြ ၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာကိုယ္ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ခဲ႔ရသူေတြကကိုယ္႔အနားကိုေၿပးလာၾကမွာပါ။ဘ၀မွာကိုယ္ကပါရမီ အခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ခဲ႔ရသူမရွိခဲ႔ဘူး။ကို္ယ္႔ေၾကာင္႔စိတ္ဒဏ္ရာရေစခဲ႔သူေတြပဲရွိတယ္ဆိုရင္ဘယ္လို္လုပ္မလဲ။အဲဒီအဆင္မေၿပမႈေတြနဲ႔ပဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္တရားလည္းမကပ္လိုက္ႏိုင္ရင္မေကာင္းတဲ႔ဂတိတစ္ခုခုကိုေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕သေဘာကကိုယ္႔ရဲ႕အမွားကိုကိုယ္ၿပန္ၿမင္ခဲၾကပါတယ္။အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာကိုယ္႔ကုိပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္သူ၊ဒါမွမဟုတ္မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းတစ္ဦးဦးကကိုယ္႔အမွားကိုၿမင္ၿပီးၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔အခါၿပဳၿပင္ေပးတဲ႔အတိုင္းလက္ခံက်င္႔သုံးရပါတယ္။မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဥေပကၡာ ၿပဳသြားေအာင္ၿပဳၿပင္ေဖးမမႈကိ္ုမ်က္ကြယ္မၿပဳရပါဘူးအေလးအနက္ထားက်င္႔သုံးေပးရပါတယ္။ဒီေတာ႔ပါရမီအခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းအတြက္လိုအပ္ေနေတာ႔တာပါ။ေမတၱာဆိုတာကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြကိုထိုင္ၿပီးပြားေနတာနဲ႕တင္မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။ထိုင္ၿပီးပြားတာကပြားေမတၱာပါကံအေနနဲ႔ေၿပာရင္မေနာကံေမတၱာပါ။ပြားေမတၱာနဲ႔အတူထားေမတၱာကိုလည္းက်င္႔သုံးႏိုင္ရပါမယ္။သူတစ္ပါးအက်ိဳးရွိေစမယ္႔စကားေလးေတြေၿပာၿပေပးတာ၊သူတစ္ပါးအက်ိဳးရွိေစမယ္႔အလုပ္ကေလးေတြၿပဳလုပ္ေပးတာ ေတြပါ။ကံအေနနဲ႔ေၿပာရင္ေတာ႔၀စီကံေမတၱာနဲ႔ကာယကံေမတၱာပါ။ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးပဲေၿပာရေၿပာရေမတၱာနဲ႔ပဲေၿပာေပးတာ၊ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးပဲလုပ္ေပးရ၊လုပ္ေပးရေမတၱာနဲ႔ဲလုပ္ေပးတာ၊ၿမန္မာလိုေၿပာရင္သူတစ္ပါးအက်ိဳးငဲ႔ငဲ႔ၿပီးေၿပာေပးတာ၊သူတစ္ပါးအက်ိဳးငဲ႔ငဲ႔ၿပီးလုပ္ေပးတာေတြပါ။ဒါေတြဟာထားေမတၱာေတြပါပဲ။တစ္ေန႔တစ္ေန႔လူမ်ိဳးစုံနဲ႔ုဆက္ဆံေနၾကရတာဆိုေတာ႔ကိုယ္ကေမတၱာပါပါေလးသာေၿပာဆိုၿပဳမူေပးရင္သူတစ္ဖက္သားမွာအဆင္ေၿပၿပီးစိတ္ေတြခ်မ္းသာသြားတာပါသူတင္လားဆိုေတာ႔ကိုယ္လည္းထပ္တူစိတ္ခ်မ္းသာရၿပန္တာပါ။ကိုယ္က်ိဳးကိုငဲ႔ထားရင္စကားေၿပာရတာကအစေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးမရွိေတာ႔ပါဘူး။ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔စကားေၿပာတဲ႔အခါတိုင္း“ငါ႔အတြက္”ဆိုတာၾကီးကရင္ထဲမွာရွိေနတာဆိုေတာ႔ေၿပာရတာမလြတ္လပ္ေတာ႔ပါဘူး။       တကယ္ေတာ႔ဒါေတြဟာဘာမွမခက္ပါဘူး။အိပ္ရာထကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔“ငါဒီေန႔ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတြ႕ေမတၱာပါတဲ႔စကားေလးေတြပဲေၿပာေပးမယ္၊ေမတၱာပါတဲ႔အလုပ္ကေလးေတြပဲလုပ္ေပးမယ္”လို႔စိတ္ထဲကသုံးၾကိမ္ေလာက္အဓိဠာန္ထားလိုက္ရင္လူတစ္ေယာက္နဲ႔ဆက္ဆံလိုက္ရတာနဲ႔ေမတၱာဆိုတာေလးကိုေၿပးသတိရေတာ႔တာပါ။တစ္လေလာက္ေလ႔က်င္႔ၿပီးက်င္႔သုံးၾကည္႔လိုက္ရင္ေနာက္ပိုင္းဆက္ဆံမႈေတြဟာေမတၱာပါၿပီးသားၿဖစ္ေနေတာ႔မွာပါ။တစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ႔ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ဟာအၿမဲတမ္းေတာ႔ၿဖဴေဖြးသန႔္စင္မေနႏိုင္ပါဘူး။တစ္ခါတေလအာရုံဆိုးတစ္ခုခုေၾကာင္႔ညစ္ေထးသြားတတ္တာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ“ငါကေမတၱာပါရမီၿဖည့္က်င္႔ခ်င္သူ၊ငါကေမတၱာပါရမီၿဖည္႔က်င္႔ခ်င္သူ”လို႔ဆက္ကာဆက္ကာေလးဆင္ၿခင္ေပးလိုက္ရင္ပါရမီဓာတ္ေတြရင္ထဲကိုၿပန္ေရာက္လာတာမ်ားပါတယ္။အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုတည္ေထာင္ၿပီးလို႔အထိုက္ အေလွ်ာက္ေအာင္ၿမင္လာတဲ႔အခါကြဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။အေၿဖရွာၾကည္႔ရင္ေမတၱာမပါလို႔ပါ။ကိုယ္႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းအေပၚကာယကံေမတၱာ၊၀စီကံေမတၱာ၊မေနာကံေမတၱာဆိုတဲ႔ေမတၱာသုံးပါးသာအစဥ္သၿဖင္႔ထားေနရင္ကြဲစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ႔ပါဘူး။““သူကေမတၱာမထားေပမယ္႕ကိုယ္ကေမတၱာထားေနရင္၊ကိုယ္ကေမတၱာမထားႏိုင္ေပမယ္႕သူကေမတၱာထားေန ရင္လည္းမကြဲပါဘူး။””ႏွစ္ဦးစလုံးကိုကေမတၱာမပါတဲ႔အတြက္ကြဲသြားၾကတာပါ။ဒီေတာ႔ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွအၿပစ္တင္ေနစရာမလိုေတာ႔ပဲႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္စလုံးမွာကိုတာ၀န္ရွိေနပါတယ္။အဖြဲ႕အစည္းေသးေသးကေနအဖြဲ႕အစည္းအၾကီးၾကီးအထိေမတၱာပါရမီ ေတြပါေနဖို႕သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ေမတၱာမပါရင္တစ္ေန႔ကြဲမွာပါ။““ႏိုင္ငံတစ္ခုတိုးတက္ဖို႔အတြက္ပါရမီအခ်စ္ေတြမ်ားမ်ားလိုပါ တယ္။ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကိုတကယ္ခ်စ္တယ္၊တကယ္တိုးတက္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ပါရမီအခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရပါမယ္”။“ပါရမီအခ်စ္ေတြရွ္ိေနတဲ႔ႏိုင္ငံဟာသိပ္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းေနပါတယ္။ပါရမီအခ်စ္မရွိတဲ႔ႏို္င္ငံေတြမွာတိုက္ၾကခိုက္ၾကနဲ႔အၿမဲထိတ္လန္႔ေနၾကရတာပါ။ဒါေၾကာင္႔ေလာကၾကီးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ပါရမီအခ်စ္ေတြအမ်ားၾကီးလိုအပ္ပါတယ္။ပါရမီအခ်စ္ရဲ႕သေဘာကသူတစ္ပါး အက်ိဳးကိုငဲ႔ပါတယ္။မိမိအက်ိဳးကိုလုံး၀မငဲ႔ပါဘူး။ကိုယ္ကအေၿခခံသေဘာေလးကိုအာရုံၿပဳထားႏိုင္ရပါမယ္။ဒီေတာ႔ပါရမီအခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔အသက္ရွင္ေနသူတစ္ဦးခ်င္းစီမွာကိုတာ၀န္ရွိပါတယ္။“အားလုံးအားလုံးဟာပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔သာခ်စ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ရုပ္၀ထၳဳေတြအလ်င္အၿမန္မတိုးတက္ဦးေတာ႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတာ႔အစဥ္သၿဖင္႔ၿငိမ္းေအးေနမွာပါ။အဲဒီၿငိမ္းေအးမႈကိုအေၿခခံၿပီး ၀ိပႆနာဘက္ကိုကူးလိုက္ရင္တကယ္႔ပန္းတိုင္အစစ္ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုတန္းကနဲေရာက္သြားေတာ႔တာပါ။”သတၱ၀ါ အားလုံးပါရမီအခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆုိတာေတာ႕မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။“ဒါေပမယ္႔မၿဖစ္ႏိုင္သူေတြၾကားမွာခ်စ္တဲ႔စာဖတ္သူတစ္ ေယာက္ကေတာ႔ၿဖစ္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရပါမယ္။”ပါရမီအခ်စ္နဲ႔မခ်စ္ဖူးေသးလို႔သာတၿခားအာရုံေတြကို စိတ္ညြတ္ေနၾကတာပါ။“ပါရမီအခ်စ္ကိုခ်စ္ဖူးၿပီးသြားရင္ကုန္ခဲ႔သမွ်အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ၿပန္ေနာင္တရေနေတာ႔မွာပါ။” ““ပုထုဇဥ္ ေတြဆိုေတာ႔လည္းကိေလသာေလးေတြကရွိေနေသးတာဆိုေတာ႔အၿမဲတမ္းပါရမီအခ်စ္နဲ႔ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ႔မလြယ္ပါဘူး။ပါရမီအခ်စ္နဲ႔နီးလိုက္ေ၀းလိုက္ေတာ႔ၿဖစ္ေနမွာပါ။ဒါေပမယ္႔ကိုယ္ကအဲဒီနီးေနတဲ႔သေဘာေလးေ၀းေနတဲ႔သေဘာေလးကို သတိနဲ႔ၿပန္သိေနဖို႔ပါပဲ။””၊“ဘာပဲေၿပာေၿပာေတြ႔ၾကဆုံၾကအခိုက္ေလးမွာအၿပန္အလွန္ကိုယ္စီပါရမီအခ်စ္ကေလးေတြနဲ႕ခ်စ္ေနဖို႔ပါပဲေလ။”                                                                          

က်မ္းကိုး  

၁။ မဟာဗုဒၶ၀င္ပထမတြဲ၊ပထမပိုင္း။(တိပဋိကမင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရား)၊

၂။ပါရမီေတာ္။(တိပဋိကအရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ)။

၃။ ဗုဒၶ(သို႔မဟုတ္)ေလာကသားတို႔ရဲ႕အႏိႈင္းမဲ႔ေက်းဇူးရွင္။(ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္)

(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း-စက္တင္ဘာ၊၂၀၀၇။)

မွတ္ခ်က္။   ။ဤစာစဥ္ကို“ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)”၏ “ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္”စာအုပ္မွ“ၿမင္႔ၿမတ္သူတို႔ရဲ႕အလုပ္(၉)-

ေမတၱာပါရမီ”မွထုတ္ႏႈတ္မွ်ေ၀ကူးယူပူးေဇာ္ပါသည္။

2 comments

ေနာက္တေခတ္အတြက္တေဘာင္

ေယာအတြင္းဝန္ ဦးဖိုးလိႈင္ ေရးသားခဲ႔ေသာ တေဘာင္
သာသနာတစ္ဝက္ ခရီးမွာျဖင့္
ကနက္ထီးေတြႏွင့္ ပ်က္ဆီးဖို႔အေရးၾကံဳ
ေရႊေပးမယ္ မယံု ေငြေပးမယ္ မယံု
နယ္အကုန္ပ်က္မည့္အေရး ျပန္စလို႔ေတြး ။
တံတားေတြ အလွ်င္ေဆာက္လို႔
ဘုရားေတြ ေရႊရင္ေမာက္ရင္ျဖင့္
ျပည္ေတာ္ျပန္မယ္ေထြးကို နန္းတင္မွေအး။
တပင္တိုင္ခဝါ ခ်ျပီမို႔
နာၾကတဲ႔ အသီးေတြ တြန္႔ေခါက္လို႔ေၾကြ
အသီးေတြရာသီေျပာင္း သာသနာေမာင္းေရွ့ကေဆာ္
ေဒါင္းေတြက ေအာ္ ။
ေဒါင္းေအာ္ရင္ သူလာလိမ့္မည္ေလး
ျခေသ့ၤမင္းတန္ခိုးၾကြယ္ တိုး၍ပ်က္ဦးမယ္
ဂူေအာင္းတဲ႔ ခင္ၾကီးေပ်ာ္တို႔ရယ္
သမီးေတာ္လႊတ္လိုက္ၾကဦး
ဇာမဏီ ၾကက္မ သူတြန္လ်ွင္
ဇမၺဴတစ္ခြင္ လင္းလို႔မဆံုး ။